یکی از سوالات متداولی که در بازار فولاد عنوان می شود تفاوت بین ورق های فولادی نورد گرم و نورد سرد می باشد. در واقع تفاوت های اساسی ای که بین این نوع فلزات وجود دارد این است که این تفاوت ها مرتبط با پروسه ی تولید در کارخانجات می باشند نه مشخصه یا گرید آن ها.
نورد گرم فرایندی است که شامل نورد ورق های فولادی در دمای بالا (معمولا بالاتر از 926 درجه سلسیوس که این دما بالاتر از دمای تبلور مجدد فولاد است) می باشد. هنگامی که دمای فولاد بالاتر از دمای تبلور مجدد باشد می توان به آسانی آن را شکل و فرم داد و همچنین می توان فولاد را در سایز های بزرگتری ساخت. فولاد های نورد گرم معمولا کیفیت کمتری نسبت به فولاد های نورد سرد دارند به علت اینکه بدون تاخیر در پروسه تولید قرار می گیرند بنابراین به گرمایش مجدد فولاد نیازی نیست. هنگامی که دمای فولاد کاهش پیدا می کند، حجم آن نیز کم می شود بنابراین میزان کنترل برای تغییر سایز و شکل فولاد در دمای بالا در مقایسه با نورد سرد کمتر می باشد.
کاربرد: محصولات نورد گرم مانند میلگرد نورد گرم در عملیات جوشکاری، ساخت و ساز، ساخت ریل و تیرآهن I استفاده می شود.
فولاد نورد سرد در اصل فولاد نورد گرمی باشد که فرآیندهای بیشتری روی آن صورت گرفته است. دراین نوع نورد محصول در قالب های دمای پایین قرار می گیرد، جایی که قطعه پس از نورد آنیلی تا دمای اتاق سرد می شود. در این پروسه فولاد با تلورانس ابعادی خوب و محدوده سطح بیشتری تولید می شود. اصلاح نورد سرد اشتباها به عنوان نام محصولات پایانی در نظر گرفته می شود در حالتی که نام محصولات به ورق های کویل یا شیت شده اشاره می کند.
زمانی که از محصولات مفتولی نام برده می شود از اصطلاح سردکاری استفاده می شود که اغلب شامل کشش سرد(تغییر شکل سرد)، نورد چرخشی، سمباده و پلیش زدن می باشد. حاصل این پروسه استحکام تسلیم بالا تر می باشد که دارای چهار مزیت می باشد:
تمام محصولات نورد سرد پوشش سطح یا سطوح با کیفیت بالا را فراهم می کنند و از لحاظ تلورانس، یکنواختی و صافی سطح در مقایسه با با نورد گرم کیفیت بالاتری دارند.
میلگرد های سردکاری شده به دلیل افزایش کربن معادل دارای سختی بیشتری نسبت به میلگرد های نورد گرم می باشند اما این مطلب نسبت به ورق های سرد و گرم صادق نیست.میزان کربن در ورق های فولادی نورد سرد کمتر است و معمولا چون آنیل می شوند نرم تر از ورق های نورد گرم می باشند.